'Wennen is helemaal niet handig. Die ouders steeds op de groep. Blijven altijd hangen en kijken maar op je vingers. En het is al zo druk.' Dus als de ouder er op staat ok, dan passen we er een mouw aan, maar anders zien we wel'.
Als pedagogisch coach krijg ik steeds vaker de vraag: 'Bianc, luister. We hebben nu een kind op de groep, dat maar niet kan wennen'. Ik wil dan altijd eerst weten hoe oud het kindje is. Sinds wanneer het kindje op de opvang is. Heeft het al vaker een opvang bezocht. Is het gewend om bij de ouders weg te zijn, etc. Maar ook de vraag: Hoe lang is de wenperiode geweest en hoe is de wenperiode verlopen. Hoe is de opbouw geweest. Maar ook, waar komt het kindje vandaan. Uit welke cultuur. Is het een kindje dat al Nederlands spreekt of begrijpt. Hoe steekt het gezin in elkaar.
Misschien denk je; 'wat een rare vragen, waar gaaaaaat dit over'!
Nou, het zal je verbazen. Het zijn super-relevante vragen die enorm van invloed zijn op het wennen van een nieuw kind in de groep. Maar steeds vaker wordt het wennen volbracht door het kind 2x een paar uurtjes te laten komen. De eerste keer mag de ouder er een half uur bij, gaat het kind huilen, dan mag het gelijk mee naar huis en proberen we het morgen weer. Huilt het niet, dan moet het na het middagslaapje worden gehaald. Dag 2 moeten we even doorzetten, het huilen gaat vanzelf over, maar kan het kind gelijk de hele dag blijven.
(NOTE: niet elke kinderopvangorganisatie doet het zo he! Maar het valt mij wel op, dat er (waarschijnlijk) door drukke groepen en te weinig pedagogisch professionals, het wennen van kinderen steeds meer een ondergeschoven kindje lijkt te worden. Voel je niet aangesproken als jij/jullie het anders doen! )
Ik ga nog even door met mijn verhaal. Leeftijd maakt niet uit of je went of niet. (hoor ik ook regelmatig) Baby's onder de 8 maanden hoeven helemaal niet te wennen, want die hebben het toch niet door en kinderen boven de 2 ook niet, die zijn al zoveel gewend...
Daarnaast mag wennen van een nieuw kind wettelijk gezien pas vanaf de ingangsdatum van het contract. En ja, ouders moeten werken. Dus wennen is helemaal niet handig. Ook wat voor te zeggen he!
En ook de pedagogisch professionals hebben ergens wel gelijk. Het is al druk op de groep. En dan verwacht de ouder ook nog alle aandacht. En ze willen van alles weten. Terecht ook. De ouder brengt zijn meest kostbare bezit wel onder andermans vleugels.
Terug naar de pedagogisch professional. Want je moet de intake doen en je wilt wel weten wat het kind voor bijzonderheden heeft. Niet dat het geen pinda's mag en dat je vrolijk een broodje pindakaas serveert. En ondertussen, terwijl jij 'inteekt', staat je collega alleen met 5 baby's of 10 dreumessen. Ook wat voor te zeggen he!
Dus ja, voor beide kanten is echt wel wat te zeggen.
Maar dan komt het verhaal van het kind. En als pedagogisch coach vind ik juist DAT verhaal het meest belangrijke verhaal.
Want wat heeft het kind in dit geval nodig?
Dat is de grootste vraag die ik heb. Wat heeft dit kind in deze situatie nodig. Stel dat jij dit kind bent. Leef je eens in. Je ouder brengt je ergens en laat je vervolgens achter met een kus, misschien een knuffel en met de woorden, 'ik ga werken, maar ik kom je vanmiddag weer ophalen'.
Ach, arm kind. Dik verdriet. Ik word achtergelaten bij mensen die ik niet ken. Die anders ruiken. Die mijn gewoonten niet kennen. Bij gewoontes die ík niet ken. Bij een heleboel andere kinderen die om mij heen drentelen en wat van mij willen. Ik moet eten naar binnen werken wat ik niet lust, ik moet slapen in een bed met spijlen en een dak daarboven, met gillende baby's en het is zo donker dat ik niet meer weet waar ik ben. En mijn moeder zegt 'tot vanmiddag', maar wanneer is vanmiddag eigenlijk.
Ja. Da's eigenlijk best heftig ja. Dus. Lieve pedagogisch professionals. Laat een kind, hoe oud ook alsjeblieft goed wennen. Dit is zo belangrijk voor een veilige hechting, voor het gevoel van basisvertrouwen.
Natuurlijk heb je een wenprogramma. Toch? Staat in het pedagogisch beleid waarschijnlijk in de vorm van: 'Zo wennen wij'. (tip: lees het blog over beleid ook even ) maar maak dit wenprogramma daarna specifiek geschikt voor het nieuwe wen-kind. (wenschema). Kijk wat voor kind je 'in de kuip' heb en sluit je aan bij wat het kind nodig heeft. Hier moet jij aan geloven, maar de ouder uiteindelijk ook. LEEF JE IN! Alles in belang van het kind!
