Sommige kinderdagverblijven waar ik werk als coach hebben echt een supermooie inrichting. Echt helemaal tip top in orde. Elk hoekje is meer dan perfect. Het speelgoed ziet eruit alsof het nooit eerder gebruikt is. Alles sluit op elkaar aan. Alle meubilair wit, voorzien van licht houten frames, zachte pastelkleurtjes op de muren, mooie houten lampen die fier prijken boven de tafels. Kleine witte plankjes met supermooi speelgoed, wat hoog staat, omdat, als kinderen er mee spelen, het wel eens stuk zou kunnen gaan...
Goh, ik zou er wat voor over hebben om daar mijn eigen huis van te maken. Of om er elke dag even te mogen spelen....Of alleen al om even te mogen kijken. Ik kijk echt mijn ogen uit wat een werk er soms in zit. En wat een geld ook.
En dan krijg ik de coachvraag.
'Bianc, kun je ons eens helpen'. De kinderen komen maar niet tot spel. Ze lijken zich te vervelen. We hebben echt van alles geprobeerd. Meespelen, de kinderen alleen laten spelen, alles leuk en gezellig klaarzetten, eens helemaal niks klaarzetten....We weten het niet meer. Nu hebben we toch de mooiste dingen aangeschaft. En nog....!!
Zoals je wellicht al weet, ben ik een echte video-coach. Wat geeft dat toch een mooie bijzondere inzichten. Vooral inzicht in de drie pedagogen die aanwezig zijn in elke kinderopvang. De kinderen, de pedagogisch professionals en de omgeving. En zoals een goede coach het natuurlijk 'hoort' te doen.....geef ik geen oplossing voor de coachvraag. Die mogen pedagogisch professionals zelf bedenken. Pedagogisch professionals zijn echt super creatief. Daar vertrouw ik altijd op. Ik geef alleen het voorzetje. Natuurlijk weet ik wel waar ik heen wil. Natuurlijk weet ik wel wat een oplossing zou kunnen zijn voor deze coachvraag, maar ik deel niks. Hou 't lekker voor mijzelf. Het is een uitdaging om die creativiteit van de professionals nog meer in zicht te krijgen. Want als je dat uit jezelf naar boven weet te halen, dan kun je verder met je eigen oplossing. En een eigen bedachte oplossing is duurzaam. En beklijft beter. En zo werkt het met kinderen ook. Als je kinderen een eigen oplossing laat bedenken voor een probleem, dan zal die oplossing duurzaam zijn en zullen ze de volgende keer opnieuw de eigen creativiteit eerder aanspreken. Hebben ze jou echt niet voor nodig hoor!
Maar wat ik wel doe is filmen.
Ik film stukjes kind. Ik film stukjes pedagogisch professional. Ik film stukjes omgeving. En ik film alles in interactie met elkaar.
En dan kijken we het terug. De pedagogisch professional en ik. Samen kijken we wat er gebeurt. Waar de interesses liggen van de kinderen. We kijken welke talenten kinderen hebben en of die talenten op en top benut worden. Wat is er nodig om die talenten die ergens in het kind verborgen zitten te laten groeien. Wat kunnen kinderen onderling doen om hun talenten uit te buiten. Wat kan de pedagogisch professional doen om de verborgen talenten van het kind uit te buiten. Wat kan de omgeving doen om de talenten van het kind uit te buiten.
Wat ik altijd een hele mooie vind is om te kijken welke vragen de omgeving stelt aan de kinderen. Vooral als die omgeving super mooi is. Welke uitdaging is er in die prachtige omgeving. Wat vraagt het speelgoed aan creativiteit van het kind. Kun je het manipuleren? Kun je er iets anders van maken? Haalt dit speelgoed het beste in het kind naar boven. Of is het zo mooi en zo actief, dat je er eigenlijk niks verder mee kunt als je klaar bent met spelen. Ja, dat je er wellicht overprikkelt van raakt. Dat je na 10 minuten eigenlijk wel uitgespeelt bent. Dat je alles wel zo'n beetje hebt gezien. Dat je je dus gaat vervelen en het links laat liggen. Of er mee gaat doen waar het niet voor bedoelt is.
Ik hoef als coach eigenlijk weinig te doen bij het terugkijken van de beelden. En dat is ook precies de bedoeling. Ik stel wat prikkelende vragen.....we Korckzakken even samen.....(hier komt nog een blog over....echt een supertool!!!) en dan......
....zeggen enkele beelden ineens heeeeel veeeeel meer dan 100.000 woorden.....
We gaan met de inzichten direct aan de slag. Althans de pedagogisch professionals. Want de conclusie is, dat er iets toegevoegd worden. Er wordt iets gemist. En laat ik daar als coach nou al heel toevallig op voorbereid zijn. Want deze vraag krijg ik natuurlijk veel vaker.
En daarom heb ik enige tijd geleden besloten om de achterbak van mijn auto om te bouwen tot creatieve educatieve leeromgeving. Er ligt van alles voor het grijpen. Voor het geval dat!
Een doos met kleine houten poppetjes, harde plastic dieren. Takjes. Steentjes. Lapjes. Schelpen. Harde rollen. Stukjes touw. Doppen. Knijpers. Pannen. Pollepels. Boomstammetjes. Een soort minispeelplaatsje achter in mijn auto. Dat neem ik allemaal mee. De groep op. Ik leg een kleedje neer en leg de boomstammetjes daar om heen. Dan stal ik mijn minispeelplaatsje uit op dat kleedje. Tussen de boomstammetjes.
En natuurlijk komen de kinderen nieuwsgierig kijken wat ik allemaal aan het doen ben. Ik zeg niks. Werk in stilte. En dan ga ik met de pedagogisch professionals even 'Singeren'. We stellen ons strategisch op en we gaan kijken wat er gebeurt.
(Singeren werkt overigens super als je een drukke groep hebt) In de leeromgeving van de Kinderopvangcoach krijg je hier een leersnack over!!
En de pedagogisch professionals zien vervolgens dingen die zij nooit eerder zagen. En zij genieten. Zij genieten van de koppies van de kinderen. Van hun spel. Van hun betrokkenheid. Van hun creatieve mind. En ik? Ik geniet met volle teugen mee. Van de professionals. Van hun koppies. De kinderen zijn happy! De pedagogisch professionals zijn happy!
Mission accomplished!
Het mooie speelgoed blijft. Maar maakt ook deels plaats voor 'materialen' die het kind zelf kan manipuleren. Materiaal wat stuk mag en wat iets toevoegt aan kwaliteiten, talenten, creativiteit en aan je voorstellingsvermogen. En binnen no time wordt dat uitbreidt naar buiten.
Er komt een heuse modderkeuken. Met pannen, met pollepels en niet te vergeten de steentjes, de schelpjes, kwasten, takjes, zand, rijst, macaroni, water, etc. Alles wat je kunt bedenken en wat je bijvoorbeeld in de keuken niet meer gebruikt, gaat hup de tuin in.
En wat mij betreft zijn kinderen ook vooral veel buiten. Met weer en wind. Als ik de minister van Kinderopvangzaken zou zijn, zou ik het wel weten. Subsidie voor alle kinderopvangondernemers die locaties opzetten midden in het bos. Zodat kinderen altijd buiten zijn. Om te spelen, om te slapen of (om zichzelf) op een andere manier te ontdekken. Maar zo lang het nog niet zo ver is.....kun je ook loose-parts toevoegen in een prachtige inrichting of in de buitenruimte.
Kinderen hoeven zich echt nooit meer te vervelen.
In de leeromgeving heb ik een voorbeeld-brochure gemaakt over welke materialen je in kunt zetten als loose-parts en die ook daadwerkelijk iets toevoegen. Maar ik adviseer je ook om bijgaande video eens te bekijken. Als ik minister van Kinderopvangzaken zou zijn, dan wist ik het wel! Er zouden alleen nog maar bos-scholen en bos-kinderopvangen ala Deense stijl zijn. Waar elk talent een uitgesproken kans krijgt! Tot die tijd houden we het bij loose-parts!
